Pelophylax kl. esculentus
Amphibia → Anura → Ranidae → Pelophylax kl. esculentus
Rana vërde, Gritta
De eetbare kikker ( Pelophylax kl. esculentus ) vormt een uniek geval binnen de Europese fauna, aangezien het een vruchtbare hybride is tussen de poelkikker ( Pelophylax lessonae ) en de meerkikker (Pelophylax ridibundus). Het dier is middelgroot tot groot en vertoont een uiterst variabele kleur: van helder groen tot bruin-olijftinten, vaak met opvallende donkere vlekken op de rug.
Gemiddelde volwassen maten zijn:
Seksueel dimorfisme uit zich in verschillende kenmerkende eigenschappen:
Kikkervisjes zijn bij het uitkomen gemiddeld 7–8 mm lang en vertonen een bruinachtig-groene kleur met kleine gouden vlekjes, een aanpassing die nuttig is voor het leven in het water tijdens de vroege ontwikkelingsstadia.
In West-Ligurië is Pelophylax kl. esculentus de meest voorkomende en wijdverspreide groene kikker. De soort wordt regelmatig aangetroffen van zeeniveau tot ongeveer 800 meter boven zeeniveau en koloniseert met succes vrijwel alle geschikte wetlands, zowel in de valleien als in de kust- en subkustgebieden. De constante aanwezigheid is een belangrijke factor voor de biodiversiteit van lokale wetlands.
Deze soort geeft de voorkeur aan een grote verscheidenheid aan waterrijke omgevingen en toont een opmerkelijk aanpassingsvermogen. De meest voorkomende habitats zijn onder andere:
Het vermogen om zowel landelijke als randstedelijke gebieden te benutten maakt Pelophylax kl. esculentus bijzonder veerkrachtig in vergelijking met andere amfibieën.
De eetbare kikker ( Pelophylax kl. esculentus ) is zowel overdag als 's nachts actief, met een duidelijke voorkeur voor perioden met veel zonlicht, die nodig zijn voor de thermoregulatie. De winterrust duurt doorgaans van november tot maart, maar kan variëren afhankelijk van hoogte en lokale klimaatomstandigheden.
De voortplantingscyclus vindt plaats van april tot juli: mannetjes laten krachtige en herhaalde roepen horen, vooral in de avond en 's nachts. Vrouwtjes leggen 1.000 tot 4.000 eieren, samengevoegd in geleiachtige klompen die aan waterplanten zijn gehecht, wat bescherming en voeding biedt aan de kikkervisjes. De metamorfose van kikkervisje tot volwassen kikker is voltooid in ongeveer 3–4 maanden, een periode die kan variëren afhankelijk van temperatuur en voedselbeschikbaarheid.
Het dieet van de eetbare kikker ( Pelophylax kl. esculentus ) is zeer gevarieerd en weerspiegelt het opportunistische karakter:
Dit gevarieerde dieet stelt de soort in staat zich aan te passen aan verschillende ecologische omstandigheden en vermindert de voedselconcurrentie met andere sympatrische kikkers.
De belangrijkste bedreigingen voor Pelophylax kl. esculentus in Ligurië zijn divers en vaak door de mens veroorzaakt:
Het behoud van natte-ecosystemen blijft essentieel voor het voortbestaan van de soort.
Pelophylax kl. esculentus onderscheidt zich door enkele unieke kenmerken onder de Europese kikkers:
In West-Ligurië wordt deze soort voortdurend gemonitord om de populatiestatus en de impact van milieuveranderingen te beoordelen. De aanwezigheid ervan fungeert als biologische indicator voor de kwaliteit en verbondenheid van aquatische habitats. Het behoud van de eetbare kikker betekent het beschermen van een nauw verbonden netwerk van wetlands—ten gunste van amfibieën en de gehele lokale aquatische biodiversiteit.
