Chalcides striatus striatus
Reptilia → Squamata → Scincidae → Chalcides → Chalcides striatus
De Westelijke Drievingerskink ( Chalcides striatus striatus ) is een hagedis met een slangachtig uiterlijk, gemakkelijk te herkennen aan het lange, relatief cilindrische lichaam, kleine ledematen met drie goed ontwikkelde tenen en een kleurpatroon met smalle donkere lengtestrepen op een olijfbruine achtergrond. Volwassen dieren bereiken doorgaans 25–35 cm, waarvan meer dan de helft bestaat uit de lange staart. De gladde, glanzende huid, beperkte beweeglijkheid van de poten en de kronkelende voortbeweging onderscheiden hem duidelijk van gewone hagedissen. Bij bedreiging kan hij zijn staart afwerpen (autotomie).
Chalcides striatus striatus komt voor in een Atlantisch-Mediterrane zone van West-Europa, van het Iberisch Schiereiland tot West-Ligurië, met geïsoleerde relictpoulaties. In Ligurië is de soort vrijwel uitsluitend bekend uit het westelijke deel, vooral in kustgebieden met silicaatrijke bodems en in de vlakte van Albenga, waar hij voorkomt in gefragmenteerde populaties. Het is een van de zeldzaamste en meest lokaal voorkomende hagedissen van Italië, met restpopulaties die vaak geïsoleerd en genetisch kwetsbaar zijn.
Geeft de voorkeur aan vochtige, zonnige graslanden, bosranden, open plekken, droge graslanden met verspreide begroeiing, soms ook fragmenten van mediterrane struikvegetatie en extensief gebruikte landbouwgebieden. De microstructuur van schuilplaatsen is essentieel: men vindt hem onder stenen, houtblokken, hopen plantaardig afval of in rottende boomstronken. Hij bewoont zelden sterk beschaduwde omgevingen of gebieden zonder vegetatie. Zijn tolerantie voor vochtigheid en gevoeligheid voor habitatfragmentatie zijn bijzonder groot.
Een dagactieve, onopvallende soort die het grootste deel van de dag tussen lage vegetatie doorbrengt. Hij is doorgaans schuw, zoekt bij de minste verstoring dekking en blijft lange tijd verborgen. De actieve periode loopt van maart tot oktober. De voortplanting vindt plaats in het voorjaar; vrouwtjes zijn ovovivipaar en brengen tegen het einde van de zomer (juli–augustus) volledig ontwikkelde jongen ter wereld.
Chalcides striatus striatus (Westelijke Drievingerskink) voedt zich voornamelijk met kleine geleedpotigen: insecten, larven, spinnen en andere ongewervelden die tussen het gras en strooisel op de grond worden gevonden. Zijn geheime leefwijze en het vermogen om tussen grasstengels en onder afval te glippen, maken het mogelijk om moeilijk te vangen prooien te bemachtigen.
Het is een van de weinige inheemse Italiaanse hagedissen die een uitgesproken aanpassingsvermogen vertoont aan open graslanden; zijn slangachtige vorm, viviparie en voorkeur voor vochtige microhabitats zijn voorbeelden van convergente evolutie met andere gravende soorten. De soort wordt beschermd door zowel nationale als EU-wetgeving, wat aandacht en gerichte strategieën vereist: het voortbestaan van stabiele populaties is nauw verbonden met het behoud en actief beheer van geschikte habitats.
